Нацыянальны парк створаны для захавання ў натуральным стане і комплекснага вывучэння эталонных і ўнікальных прыродных комплексаў і аб’ектаў Белавежскага некранутага лесу, біялагічнай і ландшафтнай разнастайнасці тэрыторыі.
Унікальнасць:
Нацыянальны парк «Белавежская пушча» з’яўляецца аб’ектам Сусветнай спадчыны ЮНЕСКА, мае статус біясфернага запаведніка, узнагароджаны дыпломам Савета Еўропы для асабліва ахоўных прыродных тэрыторый.
Белавежская пушча ўнікальная найперш дзякуючы наяўнасці рэліктавых раўнінных лясоў, якія ў іншых частках Еўрапейскага кантынента захаваліся ў фрагментаваным стане. Гэта самы старажытны лес ва Усходняй Еўропе, першая згадка пра які датуецца 983 годам. У Нацыянальным парку да нашых дзён захаваліся старадаўнія дубы, узрост якіх большы за 500 гадоў, ёсць векавыя ясені, сосны і елкі. Самаму старому дрэву каля 600 гадоў.
У парку пражываюць разнастайныя жывёлы і птушкі, у тым ліку самая вялікая ў Еўропе папуляцыя зуброў і вялікіх арляцоў. Млекакормячыя Белавежскай пушчы ў цяперашні час прадстаўлены 59 відамі, што складае 85% фаўны Беларусі.
У Нацыянальным парку расце каля 70% усіх вядомых раслін Беларусі. Тут сустракаюцца 59 відаў вышэйшых сасудзістых раслін, уключаных у Чырвоную кнігу краіны.
Белавежская пушча была ўлюбёным месцам палявання вялікіх Літоўскіх і Польскіх князёў. Першае летапіснае зафіксаванае паляванне ў Белавежскай пушчы адбылося ў 1409 г.
На тэрыторыі пушчы знаходзіцца гістарычна знакамітае месца – рэзідэнцыя «Віскулі», у якой было падпісана пагадненне аб распадзе СССР.
